Kijk, ik kan het blijven proberen en ik zàl het ook blijven proberen: de muziek van advocaat Steve Mednick onder de aandacht van de mensheid brengen. Steve is een heel bezig baasje: “What Remains” is zijn zevende plaat sinds 2006, wat dus onder meer betekent dat hij “een boodschap” te brengen heeft en wel nu, meteen, heute godverdomme.

Ik kan hem, ook na ampele beluistering van deze nieuwe ( de volgende schijnt al opgenomen te zijn, voor release dit najaar nog) alweer geen ongelijk geven. Niemand, sinds Bob Dylan, slaagt er beter in de condition humaine in liedjes te gieten dan deze heel bescheiden man uit New Haven, Connecticut. Alle grote levensvragen en –fasen passeren de revue: het zoeken naar Waarheid, keuzes maken, of net niet, het Leven als bron van herinneringen, bedenkingen over mensen die je levensweg kruisen, onmogelijke liefde en ga zo maar door. Als ik de naam van Dylan vermeld, ben ik eigenlijk niet zo nauwkeurig, want dan heb ik het over een klasse apart. Laat ik David Olney vernoemen, of Tom Russell, of Bob Cheevers…allemaal gevestigde waarden, die niet alleen weten hoe ze een melodie ineen moeten draaien, maar ook hoe ze daar een tekst moeten op zetten, die ergens over gaat. Wel, Steve Mednick hoeft niet veel meer te bewijzen: hij hoort in dat rijtje thuis, alleen schijnt De Wereld dat nog niet te beseffen. Muzikaal genie Eddie Seville deed naast alle al dan niet bespeelbare instrumenten, alweer een fijne productiejob.

Bijzondere aandacht mag en moet er ook zijn voor de accordeon van een mij verder onbekende Tony Casagrande en voor de indrukwekkende duetzang van Natalie Modugno en Sallylu Sianni. Kijk, normaal zou ik zeer wantrouwig staan tegenover mensen die zeven platen maken in minder dan vier jaar tijd. Bij Steve Mednick ebt dat wantrouwen in geen tijd weg, omdat je bij elke song voelt dat-ie klopt. Ik hoop alleen maar dat de man nog heel lang onder ons mag blijven, want je zou gaan denken dat hij snel snel zijn erfenis wil nalaten om ons dan plots te verlaten. Het lijkt soms alsof de man bang is, dat hem niet genoeg tijd gegund zal zijn om alles wat hij beleeft en meemaakt, liedjesgewijs met u en mij te delen. Dat de zang wellicht puur technisch niet helemaal klopt, neem je er bij: zijn Cohen, Newman, Waits of Dylan grote zangers? Niet echt. Hebben ze daarentegen veel te vertellen? Ik dacht het wel. Dames en Heren, maak, alstublieft, dringend kennis met Steve Mednick! (Dani)